Güzel pazarlar!
Dün ilginç bir gece geçirdim.
Aslında hikaye dün sabah oturma odasının balkonunda minik bir serçe görmemle başladı. Çok da üstünde durmadım.
Kuşlar beni sever, geçen yaz yatak odamın balkonuna da bir güvercin taşınmıştı. Küçükken de odama yarasa girmişti. Tamam, burada önemli olan şehirde yarasanın ne aradığı değil, onun o kadar insanın içinden beni seçmesidir bu konuda anlaşalım. Yani,demek istediğim, kanatlı hayvanlar ile aramda değişik bir enerji var.
Gece televizyon izlerken arkamdan sesler duyunca tövbeler çekerek, dualar ederek sesin kaynağını aradım. İlk başlarda hiç bir şey göremesem de fark ettim minik yavruyu. Açık balkon kapısından içeri girmiş haylaz. Henüz uçamadığı için pati pati yürüyordu yerde. Büyük ihtimalle apartmanın üst katlarından birinde olan yuvasından bizim balkona düşmüştü.
Önce korktum, sonra onun korktuğunu fark ettim.
Bütün sosyal medya hesaplarımdan ne yapmak gerekli diye sordum, arkadaşlarımı aradım "Bi'şi olmaz yeaa" ve "Kediyle kaçır" dışında da tavsiye alamadım maalesef.
Akşam sporu olarak ben kuşu kovalarken o da kaçıp koltuğumun altına saklandı.
Bendeki sorun kuşlara dokunamamam. Kedi ve köpeklerde sorun yok. Hepsini severken çamaşır yıkar gibi çitilerim ama konu kuşlar olunca dokunamıyorum arkadaş. Belki gagalarından belki o çiroz bacaklarından. Bilemiyorum.
Sonuç olarak bende çözümü kuşla konuşarak onu saklandığı yerden çıkarmakta buldum. Pek işe yaradığını söyleyemeyeceğim.
Annelik içgüdüsü ile balkonumun kenarına ekmek ve su bıraktım minik serçem için. Koltuğumun altında da güvende olduğu kanısına vardım ve balkonun penceresini sonuna kadar açık bırakarak uyudum.
Uyandığımda gitmişti. Onun için bıraktığım yemeğe dokunmadan hemde. Kalbim kırıldı.
Bir gecede fazla alışmışım yumurcağa.
Umarım kediler tarafından yenilmezsin Güloş, seni seviyorum. (Bu arada Güloş ona verdiğim isim, ama anlamışsınızdır herhalde )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder